[CUNTINAÇON]
3º QUADRO
Stá un lheiron sentado a ua mesa a ler un lhibro, cun oclos i todo. A las bezes, lhebanta la cabeça i queda-se a pensar, abanando la cabeça. Apuis torna a la lheitura.
Bamos a pensar: anton,
Se son tan spiertos ls ratos,
Muito mais ye un lheiron (apunta para el)
Subretodo cun çapatos.
Albanta-se i dá ua buolta, parando a las bezes, a modo de star a pensar. Apuis, derigindo-se al público.
Sabeis porque creci tanto
I ls ratos quédan pequeinhos?
L miu celebro ye un spanto,
L de ls ratos ye un cermeinho.
Mirai bien ls mius bigotes,
Naide hai mais grande quen you!
Anque tenga alguns calotes
Pa qualquiera lhado bou.
Dá mais ua buolta. Apuis para i diç.
Cun esta mie fortaleza,
Nun era muito se fura
Rei de tod’essa bicheza:
Naide ten la mie altura!?
Nesto entra la girafa, cun un cachaço mui alto. Bai andando debagar i mirando pa to ls lhados.
Quien s’atirou contra mi?
Un cínfano rui, talbeç...
Quier mirar para baixo mas l cachaço stá tan alto que bate cula cabeça an riba i nun cunsige ber grande cousa.
Mas pa que tanto creci?
Ambeijo la pequenheç!
Ah, quien me dira porbar
Yerba berde de ls caminos!
Assi scusaba d’andar
Culas nubres ne ls çofinos.
L lheiron yá nun aguanta mais i zmaia, stendendo-se ne l suolo. La girafa cuntina a andar, tropeça ne l lheiron i cai-se. Apuis de caida queda mui spantada de chegar cul çofino al suolo. I mirando pa l lheiron.
Á! Cumo l mundo mudou
Cumo quedei demudada:
Bou-me a quedar cumo stou,
Pus stá-se melhor deitada.
Entra la raposa a ler un lhibro i bai-se rindo an grandes risadas. Senta-se na mesa i cuntina a ler i a dar risadas. Apuis albanta-se i diç:
Raposa
Diç eiqui que spierta sou:
Nunca nesso habie pensado...
Mas quien assi m’ambentou
Staba, por cierto anganhado.
Dá mais uas risadas i apuis cuntina:
Ind'onte antrei nun polheiro
Pa comer uas pitaças:
Cumo nun se bie l nieiro,
Anchi-me de galhinaças.
Apuis, apertando la barriga culas manos i drobando-se al para lantre:
Quedei cun sfuira i fastiu,
Que nin m’aguanto de pies.
Até l duonho, mal me biu,
Me matou a cuntapies.
Dito esto deita-se ne l suolo a spernear, agarrada a la barriga.
Entra l Lhion, bestido de rei, cun ua corona na cabeça. Bai andando, passando por riba de ls animales que stan deitados. Apuis anrabia-se i atira cula corona al solo, dezindo:
Lhion
Yá stou farto de ser rei
Farto de nun mandar nada:
Naide respeita mie lei,
Todos fázen caçuada.
Quejírun democracie
I todo fui mui lhimpico:
Agora nun quieren botos
P’eilegir quien you comer:
Yá tengo ls çapatos rotos
De atrás deilhes correr.
L macaco entra i mal bei l lhion ampeça-se a rir cun grande algazarra i dando saltos i gritos cumo fázen ls macacos. Apuis diç deregindo-se al lhion:
Anton tu q’ries q’abaixara
De l’arble pa me comeres?
Só falta que s’achegara
L’auga pa tu la buberes.
Mira, you sou eilegante
De saltar de galho an galho.
Se me spercato, nistante
Acontra l suolo me spalho.
Por esso ando alancado,
Mas nun ye menos berdade:
Nunca há-de haber un mercado
Que benda la lhibardade.
L macaco pon-se a saltar i a cantar:
Nunca há-de haber un mercado
Que benda la lhibardade.
Nunca há-de haber un mercado
Que benda la lhibardade.
Entra la queluobra de rastros. Mas l macaco nun para de cantar la mesma cantiga. A cierta altura la queluobra diç:
Tu bien falas... tenes pies!
Ai cuitadica de mi,
Siempre a arrastrar-me to ls dies...
Por esso quedei assi...
L macaco cuntina cula cantiga, repetida cumo se fura ua cantilena. La queluobra i ls outros, yá fartos de l oubrir:
Calha-te!
El stá boubico
I canta de mala gana:
Hai que fazer pul corpico,
La lhibardade nun mana.
Hai que fazer pul corpico
La lhibardade nun mana.
L que nin custa un cachico
Nun se defende cun gana.
You sou lhibre a arrastar
You cul bafo a fazer nubres
Ai que me bou a sfuirar
I you, será que çcubres?
Hai que fazer pul corpico
La lhibardade nun mana
L que nin custa un cachico
Nun se defende cun gana.
Cada un ten sou camino,
Cad’un la sue lhibardade,
Cada bida ye un hino
Se ye lhibre de berdade.
Sálen todos cantando.
(cuntina)