março 18, 2008

L Barbeiro que dou an Doutor 2






quelóquio de Carlos Ferreira







II ATO


(Aparécen outra beç ls apersentadores)

Apersentador — Anton, todo mundo stá a gustar? (Pon la mano na oureilha a modo de dezir que nun oubiu la giente) Nun oubi nada!

Apersentadora — Até parece que sós tu l prencipal !?

Apersentador — Nun sei quien ten mais catarro, se you, se tu!

Apersentadora
— Bá, nun metas nonjo delantre de giente.

Apersentador(diç a modo un segredo baixico) Este segundo ato passa-se ne l anho dous mil i yá bos digo que bai a haber namoro!

Apersentadora — Esto ye solo ambeija de l prencipal! Mas, alantre.
Neste ato, tiu Bulmiro Faca Aguçada, tiu Jesé Saca Miedos i tiu Fracisco Fardela Rota yá se morrírun. Manuol Melufa aprendiu a barbeiro i aprendiu ls segredos de las yerbas cun tiu Fracisco Fardela Rota.

Apersentador — Apuis Manuol fui studando a la nuite anquanto era barbeiro i conseguiu antrar pa l’ounibersidade de medecina.

Apersentadora — Milagre, nun ye cumo tu! Ye un rapaç fino cumo las streilhas.





1° CENA


(Stamos pul meio de Júnio, na rue. Hai bários puiales nua pracica i ye Demingo. Stan uas ties bielhas a filar, i tamien tie Calra, ua tie meio bruxa, que le cháman tie Arrepunsada. Entra Abelhico Bigorilho, que ye un rapaç nuobo, por ende de 19 anhos, bestido de Demingo, mas an moderno, cun çapatilhas i fato de treino de marca.)


Abelhico – Ei tie Calra, a filar nun Demingo!?

Tie Calra – Ei filho, ten que ser, pus que quieres. De mais nun se stá bien.

Abelhico – Nun biu porqui a Manuol ?

Tie Calra – Mas qual Manuol?

Abelhico – Quantos conhece? Manuol Melufa, qual há-de ser!

Tie Calra – Á si, Manuol Melufa! Nó, hoije inda nun l bi. Aposque stará metido an casa a ler ou a screbir ne l cumputador. Diç la mai q’agora nun quier outra bida. Deç que fui pa la deficuldade i cumprou esse traste ... (Entra Manuol) Mira, ende l tenes. Nun se fala ne l diabro sin q’el nun apareça.





2° CENA


Manuol(diç baixico solo para Abelhico) L diabro ye eilha, i satanás al mesmo tiempo ... Bruxa! (Quando Manuol diç bruxa amostra pa la giente la mano a fazer cruzes)

Abelhico – Ei Manuol, stás buono ? (dan-se ua monzada). Anton essa deficuldade, cumo diç tie Calra. Yá bás listo por astanho?

Manuol – Abilho Bigorrilho! Que tal, home? An que modo hoije tan cedo porqui ? Bamos-mos a sentar neste puial, que tie Arrepunsada nun mos ouba. Nun se puode dezir nada. Stá siempre cul oubido a la cata...

(séntan-se ne l puial, pónen las manos nos zinolhos i ampéçan a cumbersar)

Abelhico — Mie mai hoije fizo-me madrugar, quijo ir al Rechano a ber ua maçaneira san juaneira que tenemos alhá na binha i, cumo eilha nun sabe guiar l trator, alhá tube miu Abílio que ir cun eilha. Apuis de benir, labei-me, comi ua códia i yá quedei jantado. Pula tarde se me dir la fame, como ua tosta ne l café Fuonte Nuoba, q’alhá son balientes.

Manuol — Se me tenes dezido algo, habie you ido cun bós. Mas q’eideia la de tue mai: Maçanas san juaneiras? Mas a esso yá naide liga!

Abelhico — You sei, mas par’eilha, aqueilho ye un mimo. Astanho parece-me que se bai a cunselar. Stá carregadica, até se debelga cun tanta. Diç que solo l cheiro que déixan an casa le tira todos ls males durante meio anho.

Manuol — Mira que nun quiero teimas. S’eilha l diç ... Yá me dezie tiu Fracisco Fardela Rota que balie mais ua maçana san juaneira pocha i chena de brugos, que ua arroba de las cumpradas ne l soto. Outordie, subre esso, stube a ber uas cousas an la anternete ...
(Abelhico dá-le ua palmada no ombro i meio a rir-se anterrompe-lo)

Abelhico — Tu stás boubo, Melufa! Antre l que te cuntou tiu Fardela Rota i agora l’anternete, pones-te boubico cun essas cousas de la medecina natural. Acabas cuntigo. Mira mas ye a ber s’aprendes la medecina normal, que yá tenes eidade.

Manuol — Nun t’apoquentes, dá para todo. Sabes, yá screbi quaije que to las receitas pa malzinas q’aprendi cun tiu Fardela Rota i tiu Bulmiro Faca Aguçada, ls mius mestres. Que Dius ls tenga an çcanso. Quiero ber se na faculdade fago un trabalho de fin de curso subre las medecinas tradecionales i naturales i apuis, mais tarde, quando yá stubir formado hei-de fazer la mie specialidade nesso. Mas an Pertual nun sei. Se calha tengo q’ir pa l stranjeiro.

Abelhico — Mira que sterloque. Adonde tu andas metido Melufa! You nun m’anganho muito: bás-te a poner boubico! Agora por fuorça que hás-de fazer l que pormetiste quando antreste pa la barbarie de tiu Faca Aguçada: ser doutor d’ounibersidade, d’yerbas i de cumputador.

Manuol — Á Abilho, tu nun me antendes: mira las bacas boubas, las dioxinas de ls pitos Belgas i outras zgrácias cumo essas. Esto un die ten que stourar. A nós aqui siempre mos tubírun cumo uns atrasadicos, mas daquie por lantre inda bamos a tener muito q’ansinar a la giente de las cidades. Cuitadicos, cada beç tengo mais pena d’eilhes. Parécen almicas sin Sul nin Norte. Por aqueilhas rues... ua tristeza... Parécen perdizes çpaixarinadas ne l tiempo de botar l arbicida a las binhas...

(Abelhico ampeça a dar cul cotobielho a Manuol i este calha-se. Passa por eilhes un grupico de rapazas pimponas que bénen pula rue arriba, todas agarradicas uas a las outras i dében d’ir pa l café. Bótan-le uns oulhos als rapazes, meio rebuoltos. Uns oulhos de rapazas nuobas pa rapazes nuobos a mode dezir: beni cun nós. Mas que stais ende a babar la salsa, tristes?! Abelhico i Manuol ban atrás deilhas, calhadicos, cun ls uolhos, cumo s’eilhes quedássen sentados i ls uolhos fússen atrás de las rapazas. Anton, diç Abelhico pa Manuol.)

Abelhico — Á Melufa, deixa-te agora dessas cousas. Tu nun bés las gaijas?! Aposto que ban pa l café «Fuonte Nuoba». Aqueilha, la Lindaixa, nun era la que t’agradaba? Bamos ambora que bai a ser hoije que l’angatas.

(Albántan-se i ban-se atrás de las rapazas)




3° CENA

(Esta cena passa-se ne l café «Fuonte Nuoba». Hai ua música, desta d’agora, mui alta, a modo batuque, i bárias mesas cun giente nuoba a falar i a buer. Hai ua mesa cun trés rapazas, Lice Lindaixa, Teresa i Albertina, que fálan antr’eilhas.)

Lice Lindaixa — Á Albertina, mas Manuol Melufa adonde anda?

Albertina — Mira que pergunta! Anda ne l mesmo sítio que tu, an Lisboua.

Lice Lindaixa — An Lisboua? You nunca l bi alhá. I l que faç?

Albertina — L que faç nun sei !

Teresa — You acho que anda na faculdade de medecina i a la nuite trabalha, mas nun sei adonde, nin an quei.

Lice Lindaixa — Mas el yá nun yé nada nuobo. Nun há-de ser mui fino.

Teresa — Nun ye fino? Dízen que ye l gaijo mais spierto que se passeia na faculdade de medecina de Lisboua. El yá ampeçou a studar mui tarde. Ampeçou a trabalhar na barbarie de tiu Bulmiro Faca Aguçada i andaba siempre a studar las yerbas cun tiu Fracisco Fardela Rota pa las arribas i a la nuite iba pa Miranda a studar. Dízen que ne l décimo i segundo anho solo nun tubo binte de média porque habie alhá un porsor meio carranha que nun gustaba del.

Lice Lindaixa — An Lisboua!?... Adonde morará?

Albertina — Mas quanta pregunta hoije, subre Manuol Melufa… Nun quieres tamien l telifone del i que le pregunte se yá ten moça i que te marque un ancontro!? Parece-me que andas mui antressada.

Lice Lindaixa — You!?... Nun deixa! Preguntei solo por perguntar…

Teresa — Si, aposque ten bichos! You digo-te la berdade, s’esse rapaç me tocasse pula puorta nun dezi que nó. Un rapaç assi, pimpon, spierto, trabalhador i ... nun sei, mas há-de tener mais cousas buonas.

(Entra Manuol, Abelhico i Pedro Patoixa, ls trés cumbersando i botando ls uolhos a las rapazas, cumo se stuíissen a falar d’eilhas).

Albertina — Ende l teneis. Mirai, Pedro Patoixa tamien ben cul. Se quereis you pido-le para beníren para an pie de nós.

Teresa — Nun penses que solo tu ls conheces. You tamien... (Teresa albanta-se i aceinha cul braço na direçon de ls rapazes) Abilho, á Abilho! Á Pedro, bá a ber se pagais un copo! Sentai-bos aqui cun nós.

(Pedro i Abilho albántan l braço i ban-se todos a sentar na mesma mesa).




4° CENA

(Rapazes i rapazas dan-se beisos. Séntan-se alternando rapaç cun rapaza i Manuol calha an pie de Lice Lindaixa).

Pedro Patoixa — Ei cambada, an que modo bós aqui ? (Albanta-se, albanta l braço, a modo de chamar l duonho de l café para pedir de buer) L que bueis ? Hoije pago you. (Chega l duonho de l café, an pie la mesa) You quiero un çumo de laranja.

Abilhico — A mi trai-me un çumol.

Teresa — You quiero, you quiero, l que quiero? Puode ser un çumo de papaia.

Pedro Patoixa — Ai, que finura! Pa-pai-a!!!

(Teresa faç que le dá a Pedro por este ser caçuador)

Albertina — Para mi puode ser, ... uhmn... un çumo d’ananás.

Lice Lindaixa — You quiero un café i ua garrafa d’auga.

Pedro Patoixa — Á, you auga nun pago! Bás al chafariç de la Calçada i inches-te d’eilha de boca.

Abelhico — Lindaixa ye cousa fina, Patoixa. Tu nun bés q’agora stá pa la capital?! Gente de Lisvoa só veve por garrrafinha.

Lice Lindaixa — Até parece!

Pedro Patoixa — Bá Melufa, yá solo faltas tu pedir. Mira a ber se te decides, se nó quedas a seco.

Manuol Melufa — Staba a oubir-bos a bós. Trai-me un café tamien.

(L serbiente bai-se, Pedro Patoixa senta-se i ampéçan a cumbersar)

Albertina — Anton Manuol, essa Lisboua, que tal?

Manuol — Se you pudisse fazer l que fago alhá, sien salir de Sendin, nun me caçában alhá nó, nin mais un minuto.

Teresa — Anton, nunca biste puli a Lice?

Manuol (bulbendo-se para Lice) Nun me digas que tamien stás naqueilha tristeza!?

Lice — Stou. Ando ne l quarto anho de Biologie de la Ounibersidade de Ciências. Moro na residença 24 de Júlio.

Abelhico — Bá Melufa, dizes q’alhá conheces pouca giente. Rapazas destas nun debe de haber por alhá muitas. Esta ten chichas que chéiran a Sendin. Aporbeita i pregunta cumo s’entra pa la residença essa, apuis de meia nuite.

(Lice faç que le dá a Abelhico, por este ser tan atrebido, mas Abelhico agarra-le l braço)

Manuol — Falta el por alhá rapazas. Mas cumo las d’aqui yá se sabe que nun son. Ua pessona quaijeque siempre a falar grabe anfada-se debrebe d’eilhas. Mira, nun te pido l código de la residença, cumo diç Bigorrilho, mas gustaba de tener l tou correio eiletrónico, se nun t’amportas.

Pedro Patoixa — Milagre que nun s’amporte! Stás aqui stás a salir un Sr. Doutor, bás a ser un bun partido... Ides a ber q’inda arranjais algun sterloque por alhá; bá! bá!
... (Lice faç outra beç que le dá a Pedro.)

Lice (Abre l bolso i tira d’alhá un cartonico i antrega se lo a Manuol) You tengo trés direçones eiletrónicas. Neste carton solo tengo dues, mas apuis se quejires dou-te la outra.

Pedro Patoixa — Nun falta nada. Yá te dá todo Melufa. Quanto nun bal andar a studar an medecina.

(Lice faç outra beç que le dá a Pedro. Melufa tira un carton de l bolso i dá se lo a Lice)

Manuol — Nun fagas couso. Aqui tenes l miu correio eiletrónico. Mira, cumo sós de biologie, hemos de trocar uas ampressones subre uas yerbas que hai pa las arribas, a ber se sabes mais do que you.

Abilho — Alhá stá el cun las yerbas. Pantemineiro ! Se fuosse you, ibas a ber anquanto le daba las yerbas.
(Lice faç outra beç que le dá a Abilho)

Albertina — Bá giente! Sodes todos mui buns rapazes, mas you yá me bou ambora senó mie mai yá naide l’atura. Diç que quando bengo a Sendin ye solo para andar puls cafés i çcotecas, mas para star cun eilha nun tengo tiempo, i ten rezon.

(Albertina albanta-se para s’ir ambora i ls outros albántan-se todos tamien).

Pedro — You stou cum’Albertina, tamien yá me bou até casa. Anton lougo a la nuite cumo ye? Bamos todos até la çcoteca.

Lice — Bamos, bamos. Tu nun bás Manuol?

Pedro — Buono stá todo mundo d’acordo. Todos aqui antes de las onze de la nuite.


(Sálen todos i acaba l II ato)

(Al anterbalo canta-se la cantiga «Yá t’agarrei afeiçon»)